Een nieuwe maandag

Vandaag begon de schooldag met assembly. Charles opende met een bijbelverhaal over het werk van God. Mensen zorgen er zelf voor of zij gezegend zijn of vervloekt. Zo zijn mensen bijvoorbeeld aan het bidden naar God voor een baan, elke baan, het maakt niet uit wat het is, als het maar iets is!? Maar zodra er een baan is wordt er geklaagd over de baan, is de motivatie weg, verslaapt iemand zich en noem het maar op. Charles benoemt dat we dankbaar moeten zijn voor de dingen die wij verkrijgen van God. Dat hij ons nooit in de steek zal laten, alleen wij hem. Dat we hem ook moeten danken in tijden van goed. Ik vind dit zelf ook belangrijk. God is niet alleen een toevluchtsoord als het niet goed gaat met iemand, God is een houvast, een steun, een rots voor rust, veiligheid en ook om de mooie dingen mee te delen. Is dat namelijk niet met alles? De mooie dingen en de mindere mooie dingen?

Op het grote plein bij de kinderen vertelde Charles dat de wereld in identiteiscrisis is. Iedereen wil iemand zijn, een speciale gave hebben, ergens goed in zijn, maar iedereen is al iemand. Charles gaf aan dat als je niet meer weet wie je zelf bent, je je gewoon moet wenden tot God. Ik ben het wel met hem eens dat je jezelf moet vinden in de wereld en in jezelf. Wanneer God hier een deel van uit maakt, dan kan dit uiteraard ook. Ik denk wel dat het er soms aan ligt bij wie en bij wat en waar je jezelf zoekt welke vorm van jezelf je tegen komt ;) 

Als afsluiting word er gebeden, word het 'Onze Vader' gezongen door de kinderen en worden de verjaardagen van deze week gedaan. En daar.. was Javina! Gelukkig had ik duidelijk aangegeven dat ze jarig is aanstaande vrijdag. Tot slot word het Zuid-Afrikaanse volkslied uit volle borst meegezongen door de kinderen en kan de les beginnen.

Vandaag moesten we nog bij Brodwin komen (de principal van de school) die aangaf dat het belangrijk was als we toch wat langer broeken aan hebben (geen shortpants) en truitjes zonder inkijk. We moesten hier erg op gaan letten. Ik vind het helemaal niet erg om hier rekening mee te houden, maar het was wel een domper. Eerst denk ik lange kleren mee te moeten nemen, dus die leen ik van mijn moeder en ik kon dus geen oudere kleding van mezelf meenemen om hier achter te laten. Toen we hier kwamen maakte het allemaal niet uit wat we aan hadden, dus had ik gewoon mijn oude wat koelere en kortere kleding mee kunnen nemen. En nu ben ik zo gekleed en dan moet ik langer gekleed :p nja, okee dan maar.. ;)

Het disability program was maar kort vandaag. We hebben gesproken over hoe je je lichaam moet wassen, welke volgorde en ook welke delen wel en niet met zeep gewassen moeten worden. Ook hebben we de jongeren de beads laten zien die ze hebben gemaakt. Mam Flora is met ons meegegaan als vertaler en zij heeft samen met een van de Duitse meiden het verhaal van de Rainbow Fish verteld. De kinderen luisterden goed mee. Een van de jongens zocht mij heel erg op en greep mijn hand vast. Iets later zat hij in zijn neus te peuteren en ik merkte hoe onhygienisch en lastig ik het vond om naast hem te blijven zitten. Hij begreep niet dat neuspeuteren vies was en ging naar het toilet en deed van alles zonder zijn handen te wassen. Ik ben een moment van hem weg gaan zitten en toen ging hij met een van de Duitse meiden hand in hand zitten. Hij wilde haar helemaal vastgrijpen maar hij werd hierop gecorrigeerd door Javina en mij. Uiteindelijk zag ik hem namelijk ook naar de Duitse meid haar borsten kijken. Nja, gehandicapt of niet en of je me nu verstaat of niet, er mogen best wat normen en waarden bijgebracht worden. Dit hebben we dan ook gedaan. Na vertrek hebben we veel desinfectant gebruikt. Aan de ene kant voelt dat vervelend voor de jongeren en gek. Anderzijds is het heel erg belangrijk om jezelf schoon te houden, hoe lief de kinderen soms ook zijn.

Vanuit hier gingen we gelijk door naar feeding scheme. Bij het feeding scheme hadden veel kinderen eindelijk hun huiswerk meegenomen. Dit zorgde ervoor, dat we vooral hiermee erg druk bezig zijn geweest. Eenmaal half 5 werd ik geroepen voor het netball van de dames. Schijnbaar zat ik al 2 uur met het meisje haar huiswerk te ontcijferen. Wat ik al eerder  noemde is het lastig ineens wiskunde te doen wanneer dit 10 jaar geleden is, maar alles op alles gezet. Jammer genoeg was er geen vertaler mee, hier gaan we de volgende keer voor zorgen!

Tijdens het netball, werd er heel enthousiast gspeeld. Er bestaan dus twee teams en het veld is verdeeld in drie vakken, het voorveld, middenveld en achterveld. Op iedere hoek van het veld staan bij aanvang twee mensen (1 uit en 1 thuis) om zich beschikbaar te stellen voor degene die in het midden van het middenveld uit gaat nemen. Er zijn twee personen die mogen scoren per team. Deze staan samen in het voorveld. Je mag wel door de velden heen lopen, maar je hebt dus min of meer een vaste tegenstander en bij uitname van de bal in het middenveld moet je terug naar je vaste plek. Er mag niet gelopen worden met de bal en de bal mag niet uit de hand geslagen worden. Er word gescoord in twee hoge "korfbal" palen. Nja, foto's zeggen waarschijnlijk veel meer :p nevertheless is het heel erg intensief haha vooral als de zon op je hoofd schijnt en je nogal fanatiek bent, zoals ik. De vrouwen hadden het een aantal malen over mij. Ik denk dat mijn korfbalgenen weer even opspeelden of iets. Ik vond het heerlijk en bloedje fanatiek en dan gezellig met die andere fanatieke vrouwen buiten in de zon als een gek heen en weer rennen en de bal tussen mensen uit de lucht vissen ;)

Ter afsluiting van de dag (die zeer lang was) gaf Javina een les aan de netbal vrouwen over hygiene en first aid. Waar moet je op letten als je ziek word, als je kindje ziek word? Hoe moet je je wassen, waar met zeep en waar niet? Er ontstonden een aantal discussies over de hygiene. Mensen waren zich er bijvoorbeeld niet van bewust dat je je vagina niet met zeep kan wassen. Marina (onze supervisor dus ook) die moest hier ook hard om lachen en ik voelde me een beetje voor schut gezet en ik kon me voorstellen dat Javina dit ook zou hebben. We hebben de theorie hierachter uitgelegd en daarna pikten de vrouwen het gelukkig snel op!

Onderweg terug werd er hardop gevraagd of we nu wel of niet met de vrouwen over HIV/AIDS kunnen praten. Ellanie had Javina bijvoorbeeld verteld dat dat echt niet kan. Echter werd er vanuit anderen gezegd dat dat gewoon gedaan moest worden. Er ontstaan een discussie in de auto omdat onze supervisor zich niet gehoord voelde leek het wel, zij bleef haar standpunt maar herhalen maar wilde het niet met Ellanie bespreken. Ik heb benoemd dat dat dan iets is wat Ellanie (de projectleidster) en zij samen uit moeten zoeken en ze geen vrijwilliger tussen moet zetten. Ik merk de afgelopen dagen dat er wat meer irritaties zijn. Ik wil er graag van af, maar weet echter niet goed hoe. Vanmiddag gaf ik bijvoorbeeld aan het niet fijn te vinden voor de mensen die op ons rekenen als het programma continu veranderd. Vervolgens krijg ik voor mijn gevoel een sneer dat onder het programma staat dat ik flexibel moet zijn. Ik heb beantwoord dat ik niet zeur ergens over, maar wel mijn mening open wil delen. Later ben ik hierop terug gekomen en werd er aangegeven dat ze vond dat ik er te lang over doorging, maar dan nog vind ik de manier van communiceren niet relaxed. Ik vind het soms lastig om te merken dat ik daar anders in lijk te zijn dan anderen. Ik kan hier niet goed iets aangeven, zonder dat men zich aangevallen voelt. Dat maakt een conversatie lastig, maar keep on trying..! :) Positiviteit gehaald uit appen en skypen en lekker even kunnen blazen ;)

Het was dan ook een zeer lange dag. Om 07:00u vertrekken en om 18:15u ofzo pas weer thuis. Even goed slapen kan ook veel uitmaken. De afgelopen week veel nachtmerries gehad. Of dit komt van de malariapillen.. dat kan.. maar eerlijk gezegd weet ik het niet. Ze zijn levensecht en gaan allemaal over bezeten mensen, niet kunnen ontsnappen, mensen kwijt raken, rare wezens, geesten en de duivel. Ik hoop gewoon dat het wegtrekt. Pff, thuis ga ik misschien rustig de tijd nemen om ze uit te vogelen. Ik weet ze nog precies! :(

Nou okee.. bijna tijd om te gaan slapen.

Dikke x Tot snel