Just an other ordinary Thursday ;)

De dag voor Javina's verjaardag.. Ik heb nu al zin in morgenavond! Vandaag vertelde Charles in het assembly over dat de weg van Jezus de weg is die je zult moeten wandelen. Als je ooit op zoek bent welk pad, zoek dan naar het pad van Jezus. Het assembly was zeer kort vandaag. Ik had hier eerlijk gezegd ook niet veel op -of aanmerkingen over. Wel was ik vandaag ontzettend afwezig. Ik heb (waarschijnlijk van de malarone malariapillen) last van die nachtmerries. Eerst had ik gedroomd over een bezeten broer die me overal achterna zat in een glazen huis, vervolgens een geobserdeerde moeder die me niet los kon laten en alles om me heen vernielde zodat ik bij haar zou blijven inclusief de relatie met Bas.. en dan nu vannacht. Vannacht droomde ik dat de zussen van Javina mij toespraken ergens op en ze waren super boos op mij. Ik begon helemaal te shaken in mijn nachtmerrie en ineens werd er een exorsisme op me uitgevoerd omdat ik bezeten was door de duivel. Even als één van de Duitse meiden naast mij die helemaal begon te schudden en schuimbekken. Ik schrok wakker met angstzweet en hartkloppingen in mijn keel. Daarvoor was ik al twee keer bijna in slaap gevallen maar schrok ik wakker. De eerste keer omdat er een geestenverschijning richting het raam kwam zweven waar ik sliep en de tweede keer omdat er schaduwwezens uit de stapelbedden naast mij kwamen kruipen. Nou geloof me, ik kan best een nachtmerrie hebben, maar dit voelde gewoon echt. Men zegt dat het angstdromen zijn en geen normale nachtmerries. Nou ik hoop ze nooit meer te hebben! Ik vertelde over mijn dromen aan Jackie, die de kippenvel op haar armen had staan. Ze vroeg mij waarom ik niet ging bidden en ik vertelde haar dat ik niet schijnheilig wilde zijn. In goede tijden bid ik ook niet tot God. Jackie gaf aan dat ik ook kon bidden voor mijn dichtsbijstaande familieleden, vrienden en partner. Voor hun geluk en veiligheid. Ik vond haar oprechte bezorgzaamheid lief en het raakte mij. Ik hoop gewoon dat het heel snel ophoudt. Vooral omdat ik de laatste malariapil al ruim een halve week geleden op heb!

Vandaag waren we veel op school. Het jongetje dat ik toebedeeld heb gekregen om mee te werken, heb ik vandaag veel geobserveerd. Ik merkte dat wanneer ik de opdrachten van de lerares op een eigen blaadje meeschrijf, hij meer geneigd was mij hierin te volgen. Verder merkte ik dat hij de antwoorden allemaal wel wist, alleen vooral veel afgeleidt was. De lerares gaf aan dat hij maar drie zinnen hoefde op te schrijven in plaats van zeven. Ik was het hier niet mee eens en heb aangegeven dat hij ze wel kon schrijven. Ik kan me voorstellen als je omgeving uitgaat van de dingen die je niet kunt, je dat zelf op een bepaald moment ook gaat doen. Ik ben gesprekken aangegaan over dit jongetje, maar er is van hem geen file aangemaakt (van de rest wel) en de Social Worker die is geweest, is niet bij hem geweest. Ik heb aangeraden om toch iemand met hem mee te laten kijken. Ik hou niet van stempels drukken, maar ik zie wel heel veel aspecten van ADHD bij deze jongen en ik denk dat het hem kan helpen als er meer inzicht in zijn situatie wordt gecreërd, ook naar de leraressen toe. 

Bij de OVC zijn we naar het gezin gegaan van het jongetje die Javina ondersteunt op school. Wij hebben hier samen met Jackie gesproken over de belangrijke punten omtrent hygiëne en First Aid. Het is schokkend om uitgelachen te worden wanneer je verteld over de ernst van een tekenbijt. De mensen uit het dorp zagen niet het gevaar hiervan in en lachten ons letterlijk uit. Onlangs was er een man in het dorp gestorven omdat hij niet naar het ziekenhuis was gegaan na een bijt van een hond. Het heeft nog geen week geduurd voordat hij overleed. We hebben veel verteld over HIV en AIDS, teken, hondenbeten, hygiëne qua wassen met of zonder zeep en op welke momenten van de dag en nog veel meer. Het was goed dat Mam Milly mee was om alles te vertalen. Ook zij was soms vol ongeloof in wat zij door moest geven, zij had hier weinig kennis over. Hoeveel mensen hier onnodig overlijden, omdat zij niet weten hoe te handelen bij iets. Het jongetje die Javina begeleidt heeft HIV en Tuberculose. Hij neemt zijn medicatie niet en verstopt het snel in zijn broekzak. Wij hebben de moeder verteld hoe belangrijk het is dat hij die medicatie neemt. Desnoods moet zij zijn neus dichtknijpen zodat hij doorslikt, maar het is echt van levensbelang. Ook is er aan de hand van een olifantenverhaaltje aan het jongetje uitgelegd hoe belangrijk de medicijnen zijn ookal zijn ze misschien vies en voelt hij zich er soms minder lekker door. Javina heeft dit verhaaltje heel mooi verteld en hem vervolgens nog een foto toegestopt van haar op een olifant om hem eraan te herrinneren hoe belangrijk het is. Ook heeft hij een zakgeld afspraak met Jackie, wanneer hij zijn medicatie inneemt. Hopelijk hebben we zo iets bij kunnen dragen!

Al bij al weer een intensieve dag! Morgen Javina's verjaardag vieren. Ik heb er zin in!

Tot morgen! X